پست های ویژه
دانلود رمان یاسمین از مرتضی مودب پور با فرمت‌های pdf، اندروید، آیفون، نسخه اصلی با ویرایش جدید و لینک مستقیم
داستان درباره بهزاد، پسر دانشجویی است که دل در گروی دختری به نام فرنوش دارد. اما سرنوشت پیچیده‌تر از آن است که ساده پیش برود؛ چون خواستگار فرنوش، کسی جز پسرخاله‌اش نیست! مثلثی از عشق، مشترک و رازهایی که آینده این رابطه را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد…
حال اون وقتم رو نمیتونم برات بگم . خیلی خوشحال بودم. ازش پرسیدم ، یاسمین چطور تمام این چیزها یه دفعه جور شد؟ گفت یه دفعه نشد من خیلی وقته که میتونم حرف بزنم دست و پام هم با ورزش هایی که تو بهش میدادی، کم کم راه افتاد. گفتم پس چرا تا حالا حرف نمیزنی؟ چرا از جات بلند نمی شدی؟ گفت میترسیدم از رختخواب جدا بشم به خودم اطمینان نداشتم از بس اون جواد پدر سگ اذیتم کرده بود از همه چیز وحشت .داشتم حرف هم نمیزدم چون با همه قهر کرده بودم با خودم با دنیا با خدا گفتم این حرف ها رو نزن تو رو خدا دوباره جون داد. گفت: خدا پدر من رو در آورد حالا یه جون هم بهم داده خب این رو یا از اول بهم نمی داد، یا میداد درست می داد مگه من یه بچه کوچیک چه گناهی کرده بودم که باید اونقدر سختی بکشم؟! گفتم:خدا بنده ها شو امتحان میکنه هر کسی رو سفید از امتحان بیرون بیاد می ره تو بهشت.
گفت نه. اون بهشت رو میخوام نه این جهنم رو مگه من خواستم که به دنیا بیام؟ تا چشم و از کردم تو بدبختی بودم و بیچارگی پونزده سال از عمرم با دربدری و گدایی گذاشت. یادت رفته روز اولی که من رو دیدی چه حال و روزی داشتم؟ چند ماه بعدش چی؟ یادت رفته؟ تمام اینها رو خدا برام خواسته بود! گفتم خبه به کفر نگو از قدیم گفتن الدنيا مزرعه الآخره این دنیا مزرعه اون دنیا و آخرته هر چی تو این دنیا ،بکاری تو اون دنیا درو می کنی. گفت یه دختر بچه شش هفت ساله چی میتونه بکاره؟ اصلاً عقلش به این چیزها میرسه؟! پدر و مادره که این چیزها رو باعث میشن منم اگه ننه و بابای درست و حسابی داشتم کارم به این جاها نمی کشید که بخاطر یه لقمه نون تن به هر کاری بدم و آخر و عاقبتم اون باشه که دیدی! گفتم دیگه از این حرف ها نزن حالا که شکر خدا همه چیز گذشته و الان هم که حالت خوبه وجات امن و امان…
و یه لقمه نون هم پیدا میشه بخوریم و منم که… دیگه دنباله حرفم رو نگرفتم نشستم به خوردن صبحونه دیگه یاد ندارم هیچ چیز مثل اون صبحونه بهم اونقدر چسبیده باشه! وقتی بساط سفره رو جمع کردیم یاسمین :پرسید چی دلت میخواد برای ناهار درست کنم؟ ته دلم یه جوری شد. بهش گفتم تو. بشین خودم درست می کنم. گفت: نه دیگه همین جوری هم نمیدونم چطوری زحمت ها تو جبران کنم. گفتم بیا بشین ،اینجا دلم پوسید از بس باهات حرف زدم و جوابم رو ندادی! حالا می خوام یه دل سیر به حرفهات گوش بدم اول برام تعریف کن چه جوری افتادی تو اون کارونسرا؟ یه خنده ای کرد! ای روزگار لعنت بهت! – آقای هدایت اینجا که رسید یه سیگار دیگه روشن کرد و برگشت به تابلوی پشت سرش نگاه کرد و گفت می بینی؟ قشنگه، نه؟ به تابلو نگاه کردم همون تابلوی نقاشی بود که روز اول تو این خونه دیده بودم.
تصویر زن زیبایی بود با موهای بلند مشکی و صورت خیلی قشنگ پرسیدم. تصویر یاسمین خانمه؟ هدایت – آره خودشه. بگو ببینم تو که یه جوون ،هستی اگه یه دختر رو از مرگ نجات می دادی و اون دختر هم یه همچین شکلی داشت دل و دین بهش نمی دادی؟ یاد دل گرو رفته خودم افتادم که چند وقت دیگه از دست ،فرنوش دینم هم داشت از دست می رفت سرم رو انداختم پائین و دیگه به تابلو نگاه نکردم و حرمت نگه داشتم. هدایت – داشتم میگفتم یه خندهای کرد که دودمانم رو به باد داد! بهم گفت: تو که برام حرف میزدی هر کلمه ش شفا بود وقتی ساز می زدی هر صداش برام دوا بود دلم میخواست فقط به صدای تو و سازت گوش بدم این بود که حرف نمی زدم اوایل که اصلاً زبونم کار نمی کرد اما بعدش دیگه خودم دلم نمی خواست که کار کنه عوضش جون و قوت زبونم اومده بود تو گوش هام!
